De sculpturen van Elleke Frijters zijn gebaseerd op vormen uit onze wereld, vormen waar we mee samenleven. Veelal gaat dit over industriële objecten in de openbare ruimte. Ze onderzoekt de relatie die mensen hebben met die objecten. Vaak hebben deze ook sculpturale kwaliteiten.
Elleke Frijters koppelt de objecten los van hun functie en hun omgeving. In het maakproces associeert, verbindt en manipuleert ze een collectie van uiteenlopende vormen. Ze speelt daarbij gretig met kleur, schaal en structuur. De sculpturen die hieruit ontstaan, communiceren met de toeschouwer door hun vervreemdende en toch herkenbare uitstraling.
De twee sculpturen van Frijters bij CWART komen uit de reeks Orelhas. Deze reeks is ontstaan na een bezoek aan de stad Rio de Janeiro in Brazilië. Ze kreeg daar een fascinatie voor de openbare telefooncellen. "Langs de ene kant hebben die een geweldig ingenieus ontwerp en anderzijds is er een symbolische betekenis, omdat ze de verschillende buurten van de stad met elkaar verbinden. De telefooncellen noemen ze daar toepasselijk de 'grote oren' van de stad. Het is interessant dat wij samenleven met objecten en apparaten die een functie uitoefenen of communiceren met elkaar, soms zonder dat wij hier weet van hebben.
De sculpturen lijken ook dingen te verzenden en te ontvangen." Ook haar laatste sculptuur Adhesins (2018) is in deze tentoonstelling te zien. In deze sculptuur onderzoekt Frijters de positie van de toeschouwer ten opzichte van het kunstwerk. "De relatie tussen de kijker en het werk boeit me. Hoe trekt een sculptuur de toeschouwer aan? Durft de toeschouwer dichterbij te komen? Wanneer treden ongemak en overgave op? Hiervoor heb ik gekeken naar het aantrekkingsmechanisme van planten en dit heb ik gecombineerd met objecten waar wij als mensen ons hoofd gemakkelijk in durven te steken, zoals een helm of een droogkap."