In haar werk zoekt Jana Cordenier naar manieren om de zwaarte van de penseeltoets te verlichten en om de hardheid van de de verf te verzachten. De weerstand die ze voelt bij het betreden van het werk wil ze ombuigen naar een zacht binnenglijden.
Inspiratie haalt Jana Cordenier uit haar omgeving en uit het moment. Haar tekeningen zet ze over op transparante doeken, die ze vervolgens borduurt. Gedurende dit langzame proces vindt een transformatie plaats.
Jana Cordenier vergelijkt schilderen met een wandeling in een tuin, met de tuin als het palet van de schilder. Nergens anders vindt ze zo veel onmiddellijke bronnen van kleur. Op het doek verzamelt ze bloemen en planten om de tuinen te laten bloeien.
In de werken komen de pure kleuren samen zonder te mengen. De zachte aanrakingen bevestigen de fysieke kwaliteiten van de bloemen. Bij het inzoomen lost de overvloed aan zuivere kleuren op in aparte lumineuze toetsen.
De uitsnede versterkt een indruk van onbegrensdheid en diepte: elementen die toevallig op de rand liggen, lijken over te hellen om zich uit te strekken in de ruimte.
Er gaat iets oorspronkelijks en onschuldigs uit van deze werken, die Jana Cordenier zelf omschrijft als ‘atmosferen’. In hun lumineuze ijlheid maken ze aanspraak op het gemoed, de beleving, de intuïtie boven het verstand.