Het werk van Kaspar Dejong bestaat uit schilderijen, tekeningen en sculpturen.
Hoewel hij nog maar kort geleden afgestudeerd is aan de Willem de Kooning Academie, doet zijn werkwijze aan als tijdloos. Dejong is gefascineerd door natuurlijke processen, die hij beïnvloedt en verandert in zijn werken.
De kunstenaar confronteert de toeschouwer met een getransformeerde versie van de werkelijkheid. Zoals de expressionisten beelden vervormden tot een expressie en de minimalisten vormen reduceerden tot materialen, zo deconstrueert hij onze alledaagse objecten en beeldentaal tot het moment waarop hun oorspronkelijke functie wordt verstoord. De toeschouwer wordt geconfronteerd met een wringend beeld, waarin iets wat vertrouwelijk is, lijkt te zijn losgerukt uit zijn originele context.
Dejong maakt schilderijen in combinatie met sculpturen. Deze vormen zijn een reactie op elkaar en gaan een dialoog aan. Zijn schilderijen zijn zowel minimalistisch als expressionistisch, twee tegenstrijdige uitingsvormen samengevoegd op een doek. De sculpturen hebben hetzelfde onderwerp, waardoor ze een geheel vormen met de werken op doek. Vaak zijn ze gebaseerd op alledaagse objecten, die worden gecombineerd met epoxy, beton en keramiek.
In combinatie met zijn afwijkende beelden en kleurgebruik creëert hij zo een nieuwe beeldtaal. Hij haalt ook inspiratie uit vervallen gebouwen en parkeerplaatsen, waar een natuurlijk proces een maaksel van de mens weer langzaam afbreekt. De esthetiek van deze plekken gebruikt hij in zijn werk. Elementen zoals krassen en deuken zijn vaak te zien en materialen als beton, staal en spuitbus komen veelvuldig terug.
Naast de thematiek is het werk zeer indrukwekkend om te zien. De doeken zijn opgebouwd uit meerdere lagen van muurverf, olieverf, acryl, grafiet en spuitbus. De nadruk ligt op de compositorische elementen van kleur, lijn, vorm en textuur. Door de zichtbare elementen van verweer ontstaat er een beeld van vergankelijkheid. Het doet denken aan een stuk hergebruikt perkament waarvan de bovenste laag wordt afgeschraapt, zodat het opnieuw beschreven kan worden. Door het reduceren van kleur komt het spel met oppervlakte en textuur extra duidelijk naar voren. Deze vergankelijkheid wordt ook toegepast op de sculpturen, zoals bij de van oudsher zeer esthetische vazen, die Dejong vervormt tot objecten die lang geleden lijken te zijn afgeschreven.