Laura Pasquino haalt inspiratie uit de geschiedenis van Cwart en zijn agrarische omgeving. Ze herontdekt alledaagse voorwerpen - gereedschap, containers en vaten - die generaties van arbeid hebben vergezeld. In plaats van ze te reproduceren, geeft ze ze een tweede leven door ze om te zetten in een sculpturale taal waarin abstractie in dialoog gaat met het geheugen van vormen.
In plaats van deze objecten vast te leggen in hun oorspronkelijke functie, vindt ze ze opnieuw uit via het medium, waardoor ze een nieuwe symbolische waarde krijgen. Door onderzoek in archieven, brieven en foto's integreert ze deze vormen in een verhaal waarin de geschiedenis van de handen die ze hanteerden in elk detail te herkennen is.